افتادگی نوک بینی بعد از عمل یکی از نگرانی های رایج در میان افرادی است که تحت جراحی بینی قرار می‌گیرند یا قصد انجام آن را دارند. این عارضه ممکن است باعث کاهش زیبایی ظاهری بینی و نارضایتی از نتیجه نهایی جراحی شود. در بسیاری از موارد ، افتادگی به دلیل ضعف در تکنیک جراحی یا مراقبت های ناکافی پس از عمل ایجاد می شود. در این مقاله به بررسی علل اصلی افتادگی نوک بینی ، میزان شیوع آن ، راه های پیشگیری و نقش جراح و بیمار در جلوگیری از بروز این مشکل می پردازیم تا دید روشن تری نسبت به این موضوع مهم به دست آورید.
آیا بینی بعد از عمل افتادگی پیدا می کند ؟
به گفته دکتر عمل بینی در اصفهان ، افتادگی نوک بینی بعد از عمل یکی از عوارض احتمالی جراحی بینی است که ممکن است در برخی موارد رخ دهد ، اما به طور کلی یک عارضه شایع محسوب نمی شود. این مشکل معمولاً زمانی اتفاق می افتد که حمایت ساختاری بینی به درستی حفظ نشده باشد یا مراقبت های بعد از عمل به خوبی انجام نشده باشند. با این حال ، اگر جراحی توسط یک متخصص با تجربه انجام شود و بیمار توصیه های بعد از عمل را رعایت کند ، احتمال بروز افتادگی بسیار کاهش می یابد. بنابراین ، اگر چه این عارضه ممکن است رخ دهد ، اما در صورت رعایت اصول علمی و پزشکی ، اتفاقی نادر تلقی می شود.
جهت دریافت مشاوره از دکتر علیرضا پورصیرفی ، فرم زیر را پر کنید.
رایج ترین علل افتادگی نوک بینی بعد از جراحی
عموماً افتادگی نوک بینی بعد از جراحی نتیجه عدم دقت و تجربه کافی جراح است ؛ به ویژه زمانی که جراح نتواند ساختارهای حمایت‌کننده بینی را به درستی تقویت یا حفظ کند. در این شرایط ، به مرور زمان بافت بینی تحت تأثیر نیروی جاذبه یا فشارهای خارجی دچار افتادگی می شود. در ادامه به رایج ترین علل این مشکل می پردازیم:
- ضعف در حمایت از غضروف های نوک بینی: اگر جراح در حین عمل ، غضروف های نوک بینی را بیش از حد بردارد یا به خوبی آن ها را تقویت نکند ، نوک بینی پایداری خود را از دست داده و به سمت پایین متمایل می شود. این موضوع به ویژه در بینی های گوشتی که غضروف ضعیف تری دارند ، بیشتر دیده می شود و یکی از اصلی ترین علل افتادگی نوک بینی بعد از عمل شناخته می شود.
- برداشت بیش از حد از تیغه میانی (سپتوم): سپتوم ، ستون میانی بینی است که نقش مهمی در حفظ فرم ایستاده بینی دارد. در صورتی که در حین جراحی قسمت زیادی از این بخش برداشته شود ، پایه نگهدارنده بینی تضعیف شده و در نتیجه ، نوک بینی دچار افتادگی خواهد شد.
- عدم استفاده از گرافت های تقویتی: در برخی بینی ها ، مخصوصاً بینی های دارای پوست ضخیم یا ساختار غضروفی ضعیف ، استفاده از گرافت (پیوند غضروفی) برای تقویت نوک بینی ضروری است. جراحانی که به اهمیت این موضوع توجه نمی‌کنند ، احتمال بیشتری برای بروز افتادگی در بیماران خود ایجاد می‌کنند.
- عدم ترمیم مناسب رباط ها و بافت های نرم: رباط ها و بافت های نرم داخلی بینی پس از باز شدن در عمل ، باید به درستی ترمیم شوند تا انسجام آناتومی بینی حفظ شود. در صورتی که این کار با دقت انجام نشود ، انسجام بافتی از بین می رود و نوک بینی به مرور افتاده به نظر می رسد.
پیشگیری از افتادگی نوک بینی بعد از عمل
مهم ترین گام در پیشگیری ، انتخاب جراحی است که با اصول حفظ ساختارهای نگهدارنده بینی آشنا باشد و در صورت نیاز از گرافت های تقویتی استفاده کند. طراحی دقیق جراحی ، اجتناب از برداشتن بیش از حد غضروف و حفظ توازن میان شکل ظاهری و استحکام داخلی بینی ، از اقدامات حیاتی در این مسیر هستند. بنابراین ، تحقیق درباره مهارت و سوابق جراح و مشاوره تخصصی پیش از عمل ، نقش کلیدی در کاهش احتمال بروز این عارضه دارد.
از سوی دیگر ، مراقبت ها نیز نقش مهمی در پیشگیری از افتادگی نوک بینی بعد از عمل دارند. بیمار باید در دوران نقاهت از ضربه به بینی جلوگیری کند ، هنگام خواب سر را بالاتر از سطح بدن نگه دارد و از خوابیدن به پهلو یا شکم خودداری کند. همچنین باید از عینک زدن در هفته های اول پس از جراحی پرهیز کرده و طبق برنامه ، در جلسات معاینه شرکت کند. رعایت دقیق توصیه های پزشک ، استفاده منظم از چسب بینی (در صورت تجویز) و پرهیز از دستکاری یا فشار دادن بینی نیز از جمله اقداماتی هستند که به حفظ نتیجه جراحی و پیشگیری از افتادگی کمک می‌کنند.
چه افرادی بیشتر دچار افتادگی نوک بینی بعد از عمل می شوند ؟
افرادی که بیشتر در معرض افتادگی نوک بینی بعد از رینوپلاستی هستند معمولاً دارای ویژگی ها یا شرایط خاصی هستند که می تواند ساختار بینی آن ها را آسیب پذیر کند. یکی از مهم ترین گروه ها ، افراد با بینی گوشتی هستند؛ چراکه این نوع بینی ها پوست ضخیم و غضروف ضعیف تری دارند و اگر در حین جراحی تقویت ساختار به درستی انجام نشود ، احتمال افتادگی افزایش می یابد. همچنین افرادی که تحت جراحی ترمیمی یا ثانویه قرار می‌گیرند نیز در معرض ریسک بالاتری هستند ، زیرا ساختار بینی قبلاً دستکاری شده و ممکن است ضعیف‌شده باشد.
از سوی دیگر ، افرادی که دچار اختلال در ترمیم بافت یا کلاژن سازی هستند (مانند بیماران دیابتی یا مبتلایان به برخی بیماری های مزمن) نیز ممکن است با احتمال بیشتری دچار افتادگی شوند. همچنین ، افرادی که مراقبت های بعد از عمل را جدی نمی‌گیرند—مانند ضربه زدن به بینی ، استفاده زود هنگام از عینک یا خوابیدن به شکم—ممکن است ناخواسته زمینه افتادگی نوک بینی خود را فراهم کنند. بنابراین ، هم ویژگی های فردی و هم رفتارهای پس از جراحی در این موضوع نقش دارند.
